Sociaal duurzaam, zijn we dat?

Wat is sociaal duurzaam?

Bij sociaal duurzaam onderscheiden we:

• Professionals die problemen van mensen oplossen.
• Gemeenten die verantwoordelijk worden gehouden voor mensen zonder werk, de zorg en de jeugd.

Nederland heeft sinds de Tweede Wereldoorlog hard gewerkt aan de opbouw van een verzorgingsstaat.

Door middel van uitkeringen, investeringen in gezondheidszorg en onderwijs en tal van andere projecten probeerde de Nederlandse staat het land weer op te bouwen.

De verzorgingsstaat hield het niet lang vol en in het begin van de jaren tachtig had de werkloosheid al het peil bereikt van maar liefst 11%.

Sindsdien heeft de Nederlandse overheid geprobeerd onder andere de gezondheidszorg te privatiseren in de hoop dat de vrije markt de sector kon stabiliseren.

Hiermee is de staat helaas voorbijgegaan aan de kernwaarden van onder andere publieke gezondheidszorg en heeft daarmee de sociaal duurzame doeleinden uit het oog verloren.

Wie zorgt voor wie?

Het falen van de verzorgingsstaat laat ons zien dat we het heft in eigen handen moeten nemen om te kunnen overleven in de hedendaagse samenleving.

Dit houdt in dat er op kleinschalig niveau voor de samenleving gezorgd kan worden.

Wanneer een gemeenschap voor haar eigen woonomgeving en samenleving zorgt is het makkelijker om gemeenschappelijke projecten te voltooien.

Zo gaat een maatschappij sociaal duurzaam te werk.

In de huidige werkelijkheid is dit echter anders; besluiten die door de overheid genomen worden en landelijk invloed hebben, houden zelden met lokale gemeenschappen rekening en dit kan sociaal negatief uitpakken.

Met het privatiseren van de zorg sinds de jaren tachtig is het beleid op het gebied van zorg verzwakt.

Dit maakt het private zorginstellingen met winstoogmerk makkelijker om op een sociaal duurzame wijze met mensen om te gaan.

De Participatiesamenleving

In het Nederland dat is voortgekomen uit de verzorgingsstaat kennen we nu een participatiesamenleving.

De participatiesamenleving houdt in dat we zelf verantwoordelijkheid nemen en de overheid alleen een faciliterende instelling is.

Op het gebied van onderwijs heeft dat geen positieve gevolgen gehad.

Jaarlijks is er in Nederland een groeiend tekort aan leraren Nederlands en wiskunde.

Om de maatschappij sociaal duurzaam te kunnen onderhouden hebben we bepaalde vaardigheden nodig die d.m.v. onderwijs aangeleerd worden.

De stand van de participatiesamenleving blijkt helaas niet gunstig te zijn voor het onderwijs.

De Toekomst

Nu we kunnen zien hoe de participatiesamenleving onze maatschappij beïnvloedt, wordt het tijd een oplossing te vinden.

Door aandacht en geld te steken in de zorg en door onderwijs een grotere rol te laten spelen in onze maatschappij, kunnen we Nederland sociaal duurzaam maken.

Samen kunnen Nederlanders voor elkaar een leefomgeving creëren die met elke Nederlander rekening houdt.

Op lokaal niveau moeten we goed voor onze omgeving en elkaar zorgen; een gezonde gemeenschap betekent een gezonde maatschappij.

 

Wat vind jij hiervan?

Ik zou het erg tof vinden als je je mening even in een reactie wilt achterlaten!